Elke wijk heeft tegenwoordig zijn wijkteam, gebiedsteam of wij-team. Maar ik zeg: nu ook iedereen zijn wijkvoetbalteam! Want waarom treuren over Oranje omdat ze er niet bij zijn dit WK? Begin je eigen team, dichtbij, in je eigen wijk! Dát gaat je pas mooie dingen opleveren…

Al sinds begin deze eeuw…

Bij ons is het inmiddels een traditie: op vaderdag voetballen de vaders in onze wijk tegen de vaders van de buurwijk. En de moeders tegen de moeders, de jongens tegen elkaar en de meiden tegen elkaar. Kortom: iedereen komt aan bod. En tijdens het afgelopen vaderdagweekend, waarin alweer voor de 18e keer ons wijktoernooi plaatsvond, drong opnieuw tot me door hoe ongelooflijk belangrijk verbinding dichtbij huis is. Jong, oud, meisje, moeder, jongen, vader, voetballers van verschillende concurrerende clubs door elkaar, niet-sporters: iedereen doet mee! En wanneer de Luiaard (mijn eigen wijk) en de Kattekampen (de buurwijk) hun wedstrijd spelen dan is er strijd. En daarna? Daarna is er verbroedering…

Verbinden met plezier

Vrolijke gezichten, nieuwe ontmoetingen, een verbaasd ‘o, woon jij dáár…’: het maakt in basis niet uit voor welke activiteit je kiest, een buurtfeest, een straatspeeldag of een voetbalwedstrijd… En hoe verhoudt het wijkteam zich dan tot het wijkvoetbalteam? Eigenlijk heel parallel! Als een coach, die náást de cliënt staat, met als doel zelfredzaamheid te bevorderen: je moet de bal er immers zélf intrappen. Wanneer je met elkaar verbinding kunt zoeken, dan zorg je voor samenhang, verdieping en dus meer begrip voor elkaar. En daar ontstaan weer de mooiste dingen uit… Ook zónder dat we aan het WK meedoen.

Ik gun élke wijk zijn eigen voetbalteam!

Hartelijke groet,

Bertil Brandse