De huidige contracten die de gemeente heeft met aanbieders van maatschappelijk werk zijn op basis van de hoeveelheid geleverd werk. Per uur of per traject kan de aanbieder een rekening naar de gemeente sturen. De hoeveelheid tijd die een maatschappelijk werker met een cliënt doorbrengt en het afronden van een traject lijkt belangrijker dan het resultaat van deze gesprekken. Zou het niet veel beter zijn om een manier van afrekenen te hanteren die de missie van de aanbieder en de gemeente op de voorgrond houdt?

FTE

Tot 10 jaar geleden waren veel afspraken tussen gemeenten en maatschappelijk werkorganisatie op basis van in te zetten FTE. De gemeente gaf een pot met geld, waarvoor de aanbieder maatschappelijk werkers inhuurde. Het enige dat verantwoord hoefde te worden, was dat er inderdaad voor de hoogte van de subsidie mensen waren ingezet. Hoeveel zij deden was geen onderdeel van contractering.

PxQ

De afgelopen 10 jaar is daar verandering in gekomen. Aanbieders worden nu door gemeenten afgerekend op de hoeveelheid geleverd werk (PxQ). Een aantal trajecten per jaar of een aantal uur per jaar. Dit is een belangrijke stap, omdat het bijdraagt aan de bewustwording van medewerkers dat het publiek geld is en dat daar efficiënt mee dient te worden omgegaan.

Een groot nadeel echter is dat deze manier van afrekenen de nadruk niet legt waar hij hoort. Wat de maatschappelijk werker met de cliënt bereikt heeft, blijft in deze vorm van afrekening buiten beschouwing. De financier (gemeente) en de aanbieder (maatschappelijk werk) hebben allebei een missie. Het zelfredzaam maken van de cliënt bijvoorbeeld, de cliënt meer laten participeren in de samenleving of het vergroten van het netwerk van de cliënt. Alleen de contracten tussen de gemeente en aanbieder appelleren niet aan deze missie. Ze prikkelen de intrinsieke motivatie van de aanbieder niet.

Outcome

Hoogste tijd dus voor de volgende stap: contracten met aanbieders waarbij het draait om het eindresultaat (outcome). Zijn de door de cliënt gestelde doelen behaald? De gemeente kan met de aanbieder een percentage afspreken van het aantal cliënten dat meer zelfredzaam geworden is door de geboden hulp. Het mooie van deze manier van afrekenen is dat het de inhoudelijke drive van de organisatie en zijn medewerkers heractiveert. De why van de organisatie is zo in alle facetten vertegenwoordigd en dat leidt tot een gezonder proces in het voordeel van de cliënt.