Een zelfstandige buschauffeur die veel rijdt voor zorgorganisaties, vervoert voor een klant vijftien psychiatrische patiënten van de ene locatie naar de andere. Onderweg stopt hij bij een wegrestaurant voor een kop koffie. Als hij terugkomt, zijn al zijn passagiers ontsnapt. Wat een pech! Juist die middag zou hij gaan praten over contractverlenging. Hij stapt in zijn bus en pikt bij diverse bushaltes gewone passagiers op met de belofte van een gratis ritje. Zodra hij er vijftien heeft zet hij koers naar zijn bestemming; de psychiatrische instelling. Bij de poort waarschuwt hij de portier dat de groep vandaag erg opstandig is.

Wat is de les?
Stap nooit in een bus als je de bestemming niet weet… Nee, die is te makkelijk. Deze dan: hou vast aan je koers, ook bij tegenslag.

Zie de chauffeur even als jouw organisatie. Jullie zitten aan het stuur. Jullie bepalen de koers. Ik adviseer organisaties over het inzetten van (online) IT-tools. Ik stuur hun bus niet. Dat moeten ze zelf doen. Ik adviseer ze de juiste bus, die past bij hun route en hun bestemming. Voorbeeldje?

Zoals organisaties hun ‘coördinatiebus’ hebben, zo hebben cliënten de ‘hulpverleningsbus’, of ‘trajectbus’, of, nou ja, je begrijpt het. En die bus wordt op dit moment nog bijna altijd bestuurd door… een hulpverlener. Maar als je cliëntregie predikt, durf de cliënt dan ook achter het stuur te zetten! Nee, hij of zij kan meestal nog de hele rit alles zelf doen, maar ernaast zitten mag. Iedereen die rijles neemt, mag de eerste les al sturen! Zet je cliënt ook meteen achter het stuur, maar hou gerust het stuur nog even vast. En laat het netwerk van de cliënt instappen in de bus. Met hun hulp en met de eigen kracht van de cliënt, kan de hulpverlener steeds een plekje verder naar achteren innemen. En op een gegeven moment zelfs uitstappen. Dan is de cliënt klaar om zijn eigen koers bepalen. Dat is een mooi moment.

Net zoals ik het als adviseur een mooi moment vind om na een advies te zien dat een organisatie het werken met een nieuwe IT-tool heeft opgepakt, dat cliënten en hulpverleners het onder de knie hebben en er samen mee aan de slag kunnen.

Kortom, organisaties en hulpverleners, neem een voorbeeld aan… jezelf.

En hoe het met de onschuldige buspassagiers afliep? Binnen een dag was de instelling wel achter het misverstand gekomen. En de buschauffeur? Hij heeft hulp gezocht.