Voor de coronacrisis werd er binnen het sociaal domein in de praktijk vooral geregistreerd vanuit noodzaak. Omdat het moest. Maar zelden vanuit een strategische visie die uitstraalde dat het de organisatie echt verder zou helpen. Toen kwam corona. En noodgedwongen werd het idee van IT als faciliteit (zoals je een telefoon of een laptop gebruikt) omgeturnd naar een ander inzicht. Door het wegvallen van fysieke contactmogelijkheden werd het nut en belang van digitalisering onderstreept. Er was geen ruimte meer voor koudwatervrees en men sprong noodgedwongen in het diepe. Los van de gebruikelijke opstartstruggles, zoals de microfoon die niet werkte of de collega die überhaupt moeite had met beeldbellen, bleek het allemaal gemakkelijker te zijn dan gedacht. Het water bleek in veel gevallen niet koud, maar aangenaam lauw.

IT als primair proces

In het verleden werd er wel op tactisch en operationeel niveau nagedacht over de manier waarop IT het primaire proces binnen de organisatie raakt, maar het besef dat IT het primaire proces ís bleef achterwege. Wanneer je erover nadenkt dan is het best wonderlijk dat er in het MT van organisaties zelden iemand met een IT-achtergrond zitting heeft. Of dat de persoon met de IT-portefeuille niet aan tafel zit. In de praktijk ligt dit nog vaak bij een medewerker die affiniteit met computers en software heeft of bij de afdeling automatisering. Terwijl IT integraal binnen de organisatie vertegenwoordigd moet zijn. Het coronavirus heeft, hoe triest deze ontwikkeling ook is, een en ander in een stroomversnelling gebracht. Hardware kun je nog wel als faciliterend zien, net als bijvoorbeeld het besturingssysteem (Windows) en het Officepakket. Maar software, de programmatuur dus, biedt dan weer tal van mogelijkheden door inzet van apps, data en software. En maakt dus onderdeel uit van het primaire proces. Het gaat om zaken slimmer doen met elkaar, om blended samenwerken en uiteindelijk over optimaal hulpverlenen.

Digitale transformatie: het buzzwoord van nu

Het is, als gevolg van alle gebeurtenissen rondom het virus, vrij logisch dat er veel gesproken wordt over digitale transformatie. Dit containerbegrip betekent voor ons in de praktijk vooral dat we IT in de strategie van organisatie verwerken door het primair proces vanuit de kant van de hulpverleners te bekijken. Hoe kun je ondersteunen? Hoe benutten we kansen maximaal? En die collega die opziet tegen al deze digitale mogelijkheden? Dat kan opgepakt worden, bijvoorbeeld door een cursus te volgen. Daardoor wordt het spreekwoordelijke water warmer in plaats van koud. Dat kan bijvoorbeeld al door collega’s in te laten zien dat de ervaringen in privé, zoals met social media (bij Facebook en Insta) in relatie tot het gebruik in de werkomgeving echt niet zoveel anders, en dus spannender zijn. Het gaat vooral om het bereiken van de ideale mix tussen digitalisering en ‘live’ ontmoetingen.

Wij maken het laagdrempelig, want digitalisering is er. Daar kun je niet omheen. De maatschappij wordt blijvend anders. Of is dat misschien al geworden. En daar op inspelen door digitalisering als kans in plaats van bedreiging te zien is de beste manier om koudwatervrees succesvol te overwinnen.