Mensen noemen me vaak IT-er en dat begrijp ik natuurlijk wel. En ook al heb dan ik dan niet de klassieke vier ballpoints in m’n borstzakje, ik kom inderdaad wél bij zorgaanbieders en gemeenten binnen om met behulp van software(advies) een probleem op te lossen. Tóch voel ik me in de basis meer een hulpverlener. Mijn keuze voor het sociaal domein is dan ook zeker geen toevallige: ik had, vanuit mijn eerste werkgerelateerde ervaringen in de jeugdzorg, ruim 20 jaar geleden alweer, al snel in de gaten waar mijn hart lag…

IT-adviseur in het sociaal domein

“Ik help hulpverleners en cliënten met passende IT-oplossingen” staat er onder mijn LinkedIn-foto. Daarmee wil ik overigens zeker niet stellen dat ik een échte hulpverlener ben die cliënten met hun diverse problematiek kan helpen. Zeker niet zelfs: ik heb het thuis al aardig druk met mijn drie kinderen, terwijl die niet eens buitensporig lastig zijn… In al die jaren heb ik steeds meer respect gekregen voor alle hulpverleners, maatschappelijk werkers, gezinscoaches, welzijnswerkers en al die anderen, die zich met hart en ziel inzetten om de maatschappij een beetje beter te maken.

De helpers helpen

Nu het eind van het jaar nadert, besef ik opnieuw dat mijn hart écht ligt bij hetgeen ik elke dag doe: hulpverleners helpen, die op hun beurt weer cliënten helpen. En als ik, voor een hulpverlener en daarmee indirect voor diens cliënt, ook maar het kleinste verschil kan maken door een slimme koppeling, passend software-advies of nieuwe oplossing dan mag men mij met gerust hart een IT-man noemen dit jaar. Zolang het dan maar wel met een sociaal karakter en het hart op de goede plek is…

Ik wens jullie allemaal een sfeervolle kerstperiode en een gezond en gelukkig 2018.

Warme groet,

Bertil Brandse