Weet u het nog? De groene ketchup van Heinz? Het bleek een product waar niemand op zat te wachten. En dat hád Heinz kunnen beseffen als ze hun huiswerk goed hadden gedaan door aan potentiële klanten te vragen of ze eigenlijk überhaupt wel zouden overwegen om het groene goedje aan te schaffen. Een gerenommeerd concern als Heinz had toch echt beter moeten weten, denkt u misschien…
De paden op, de lanen in
Toch zie ik een soortgelijke werkwijze met regelmaat terug wanneer ik contact heb met gemeenten en zorgaanbieders. Sinds de transitie van 1 januari 2015 formeel een feit is, beseffen we met elkaar echt wel dat de zelfredzaamheid van de burger een belangrijk speerpunt is. Termen als zelfmanagement, empowerment, herstelondersteuning, persoonsgerichte zorg, burgerportaal, cliëntregie en eigen kracht zijn hot and happening. Maar in praktijk blijkt het soms nog best lastig om gewoon aan de burger zélf te vragen wat hij of zij wil, in plaats van zelf vanuit de eigen omgeving te bepalen wat het beste voor die burger is. De burger betrekken vraagt immers om lef en kwetsbaarheid tegelijkertijd.
Praten mét, niet over
Op die manier het gesprek met elkaar aangaan is, hoe spannend het ook kan zijn, overigens wel de énige manier. Want als je écht wil weten wat die burger vindt, dan is vanaf het allereerste idee, plan of concept direct het gesprek aangaan de enige optie die resulteert in een oplossing waar degene voor wie deze bedoeld is zich in kan vinden. En, als u er zo’n beetje verder over mijmert: wat is er eigenlijk mis met het gewoon laten aanhaken van die burger? Het gáát tenslotte over hem of haar. En wie kan nu beter vertellen wat hij of zij wil dan de persoon in kwestie zelf?
Het nieuwe box-denken
Kijk, out of the box denken vind ik persoonlijk nogal 2014. En het laatste wat we met elkaar willen is à la Heinz groene ketchup bedenken waar niemand op zit te wachten. Wat zegt u ervan? Zullen we nu gewoon outside the box gaan denken? Ofwel: uit die knellende box stappen en gewoon de boer (of eigenlijk de burger) opgaan…
Ik denk graag met u mee!
Hartelijke groet,
Bertil Brandse